‘Trek weg uit uw land’ staat geschreven op de voorkant van het missaaltje vandaag. We horen hoe Abraham alles moet verlaten wat hem dierbaar is. Het land waar hij geboren is, zijn stam, zijn familie. Alles waarmee hij vertrouwd is geraakt en waarvan hij is gaan houden. Met als belofte een groot volk, aanzien en Gods zegen. En Abraham vertrekt en gaat op weg naar het onbekende.
Jezus zelf is ook een voorbeeld voor mensen onderweg. Als klein kind is Hij ontkomen aan de dreigende hand van koning Herodes. In zijn openbare leven trok Jezus regelmatig rond, niet alleen binnen Israël, maar ook daarbuiten. Altijd onderweg! Vandaag horen wij dat hij naar een berg reist met drie van zijn leerlingen. Als ze op de berg zijn straalt het gezicht van Jezus als de zon, en zijn kleren worden wit als licht. Vanuit een wolk klinkt Gods stem: ‘Dit is mijn welbeminde Zoon. Luister naar Hem’. Daarmee wordt duidelijk voor de leerlingen wie Jezus is: zoon van God die licht brengt in de duisternis. Petrus is zo geraakt door wat hij meemaakt dat hij wil dat dit nooit voorbij gaat. Hij komt op het idee om drie tenten te bouwen. Betekent dat dat ze zich moeten vestigen? Een veilige plaats moeten maken? Misschien, maar Jezus wil verder. Hij wil een mens onder de mensen zijn. Onderaan de berg ligt de gewone wereld, onze wereld, de realiteit die niet altijd aangenaam is, en zeker niet zo stralend als daar bovenop de berg.
Het evangelie laat zien dat de berg en het dal bij elkaar horen. Ze worden in en door Jezus met elkaar verbonden. Hij was op de berg, maar is daar niet gebleven. Hij ging terug naar het dal. Hij bracht licht en perspectief van boven naar beneden. Wanneer we naar Hem luisteren en Hem volgen, zal er iets van licht doorstralen in onze wereld.
Wij worden dagelijks overspoeld met indringende televisiebeelden. Miljoenen mensen op de vlucht, duizenden overledenen, kapot gebombardeerde steden en dorpen, ingestorte huizen, getraumatiseerde kinderen, gebroken gezinnen. Ik besef heel goed dat het niet makkelijk is om in het donker licht te zien. Maar toch kan het gebeuren dat er uit onverwachte hoek steun komt, waardoor er weer perspectief komt in het leven van mensen, zoals met de projecten van Vastenactie.
‘Mensen onderweg’ heet de Vastenactiecampagne dit jaar. Net als Abraham en talloze andere mensen uit de Bijbelverhalen zijn er overal ter wereld mensen die hun land verlaten hebben, niet wetend of ze ooit weer thuis zullen komen. Vaak is dit gedwongen door oorlog, geweld, natuurrampen, aardebevingen of hongersnood.
De Vastenactie vraagt onze aandacht voor alle mensen die onderweg zijn en die onze hulp nodig hebben. De aard van de projecten verschilt, afhankelijk van de lokale situatie.
Zo steunt de Vastenactie in Zuid-Soedan de gemeenschap van Awut en Ajak die allebei hun echtgenoot in de burgeroorlog verloren hebben en van de ene op de andere dag naar veiliger gebied moesten vluchten. De vrouwen ontmoetten elkaar in Malek waar ze allebei een nieuw thuis vonden en hulp kregen om hun leven weer op te bouwen. Vrouwen als Awut en Ajak (er zijn 1500 deelnemers aan het Vastenactie project- overwegend vrouwen- ) worden getraind in duurzame landbouw en veeteeltmethodes. Doel is dat ze voldoende en gevarieerd voedsel voor hun familie kunnen verbouwen én voldoende zaaigoed overhouden voor het volgende seizoen, om en zo te bouwen aan de wereld van morgen. Naast de trainingen ontvangen de deelnemers ook zaaigoed en gereedschap om de grond te bewerken.
Met de Vastenactie hebben wij de mogelijkheid om anderen te helpen. Even minderen voor een ander. Zijn we bereid om solidair te blijven juist nu de economische situatie verslechtert, de prijzen ineens stijgen en goederen duurder worden? Onze bijdrage kan het verschil maken, zodat mensen weer op eigen benen kunnen staan. U kunt uw bijdrage in de Vastenactiedoos in de hal van de kerk deponeren of overmaken op de rekening van Vastenactie. De gegevens staan vermeld in het parochieblad en op de site van Vastenactie.
Het verhaal van Jezus’ gedaanteverandering is een verhaal dat ons oproept tot bezinning en ommekeer in deze Veertigdagentijd. Om ons het besef bij te brengen dat ook wij – luisterend naar Hem, zelf een beetje van gedaante dienen te veranderen: minder hard, minder eisend, maar mensen van meer en groter vertrouwen, mensen die ook glans en licht kunnen brengen aan mensen die in het dal verkeren, waar alles zo donker kan zijn.
Moge God ons naartoe zegenen!
Liturgiegroep Weesp